[صنم]

آیا عکسبرداری از خوراکی ها و مواد غذایی برای شما جالب است؟ کافی است به هر کتابفروشی بروید و کتاب های آَشپزی را ورق بزنید تا از دستورهای تهیه غذاهای خوشمزه و بهتر از همه عکسهای واقعاً اشتها آور آنها لذت ببرید. مجموعه ای زیبا از سبزیجات با سس های براق و درخشان در بشقاب های سفید و رنگی و پاک با چیدمان شگفت انگیز روی میز – می دانید راجع به کدام عکسها صحبت می کنم. خیلی وقت ها عکسهای این کتابها نقش اصلی را بازی می کند و دستورهای تهیه غذا به اولویت دوم تبدیل می شوند.
اما آیا می دانید چطور باید از مواد غذایی و خوراکی ها عکس گرفت؟

۱. نوردهی و روشنایی

مواد غذایی و خوراکی ها را درست مانند اشیا ثابتی که از آنها عکس می گیرید فرض کرده و مطمئن شوید که نور آنها کافی است. یکی از بهترین جاهایی که برای عکسبرداری از غذاها وجود دارد کنار پنجره است که نور طبیعی زیادی از آن داخل می شود و احتمالاً اگر فلاش خود را به دیوار یا سقف بزنید تا بازتاب غیرمستقیم آنرا روی سوژه بگیرید، نور متعادل تری خواهید داشت که سایه ها را از بین می برد. نور روز به طبیعی تر شدن جلوه عکس کمک می کند.

۲. محیط اطراف

شما فقط نباید به آرایش غذا توجه کنید بلکه باید به محیطی که بشقاب یا کاسه غذا را در آن قرار می دهید و آرایش و چیدمان میز هم دقت کنید. شلوغ کردن عکس با یک میز پر از لوازم کار خوبی نیست ولی قرار دادن یک یا مولفه اضافی مانند یک لیوان، چنگال، گل یا حتی یک دستمال می تواند عکس را زیباتر کند. این مولفه ها را می توان در موقعیت های ثانویه در زمینه عکس قرار داد.

۳. سریع عمل کنید

غذاها ظاهر اشتها آور خود را برای مدت طولانی حفظ نمی کنند پس شما بعنوان عکاس باید آماده باشید و بتوانید خیلی سریع بعد از پخته شدن غذا از آن عکس بگیرید. برای این کار باید بدانید که قبل از رسیدن غذا بروی میز دقیقاً چه کاری می خواهید با آن انجام دهید و چطور می خواهید از آن عکس بگیرید. خیلی از عکاسان از قبل میز را با یک بشقاب خالی می چینند و لوازم اضافی مورد نظرشان را در جای دلخواه قرار می دهند، سپس وقتی غذا حاضر شد بشقاب پر را با بشقاب خالی عوض می کنند و عکس می گیرند. با این کار می توانید آرایش دلخواه تان را از قبل تمرین کنید.

۴. چیدمان و تزیین

طرز قرار گرفتن غذا بروی بشقاب عامل بسیار تعیین کننده ای در عکاسی شماست. به متعادل بودن کمپوزیسیون غذا در کادر (رنگ، شکل و غیره) دقت کرده و خطی فرضی در کادر قائل شوید که به غذا منتهی می شود (از خطوط هادی و قانون یک سوم استفاده کنید. در قانون یک سوم یا قانون طلایی عکاسی گفته می شود که کادر مستطیل شکل خود را به سه ناحیه مساوی تقسیم کنید و سپس سوژه در خط یک سوم قرار دهید تا جذابیت بصری بیشتری داشته باشد).

۵. سوژه را بهسازی کنید

یکی از عکاسان حرفه ای به من گفت که همیشه مقداری روغن نباتی آماده دارد و آنرا با یک برس کوچک روی غذا می زند تا تلالو خوبی پیدا کند.

۶. زاویه پایین

اشتباهی که اکثر عکاسان تازه کار مرتکب می شوند این است که از زاویه دقیقاً بالای غذا از آن عکس می گیرند. این کار در بعضی شرایط مناسب است ولی بیشتر اوقات بهتر است از فاصله کم با بشقاب (یا کمی بالای آن) عکسی زاویه دار بگیرید.

۷. ماکرو

فوکوس دقیق بروی غذا بسیار مهم است. از قابلیت ماکروی دوربین خود برای کلوز آپ استفاده کنید.

۸. بخار

اگر بخار از غذا بلند شوند حس تازه پخته شدن غذا را منتقل می کند و خیلی از عکاسان این حالت را می پسندند. البته ایجاد این فضا به روش طبیعی می تواند سخت باشد. یک عکاس به من گفت که برای تولید بخار چند گلوله پنبه ای کوچک را خیس می کند و در مایکرویو قرار می دهد و بعد آنها را زیر غذا و لابلای آن پنهان می کند.

[صنم]

حالا که نکات ساده فوق را مرور کردیم، می خواهیم نگاهی دقیق تر داشته باشیم به تاریخچه و سبک های عکاسی از مواد غذایی و راهکارهای پیشرفته تر این رشته عکاسی.

تاریخچه کوتاه عکاسی از مواد غذایی

عکاسی از مواد غذایی در گذر زمان دستخوش تغییراتی زیادی شده است. این تغییرات بشدت وابسته به مد رایج هستند. آنچه در زیر می خوانید خلاصه ایست از تغییرات سبک عکاسی از مواد غذایی از سال ۱۹۶۰ تا به امروز.

در دهه ۶۰ میلادی، سبک عکاسی از مواد غذایی بشدت استیلیزه بود. یعنی که غذا را با لوازم اضافی (آکسسوار) متعددی که گاهی اوقات اصلاً ارتباطی با غذا نداشتند آرایش می کردند. در عکس های آن دوره می توانستید یک قرقاول را روی میز ببینید، یا کاسه ای پر از میوه در پس زمینه می گذاشتند تا کادر را پر کند. ظروف مسی، چینی های اعلا و کریستال ها در عکسها رایج بودند. عکسهای این دوره معمولاً واید (زاویه باز) بودند و خود غذا و تمام لوازم اطراف آنرا نشان می دادند. نوردهی هم بسیار مستقیم و نمایان بوده است.

در دهه ۷۰ اما مواد غذایی را به محل های مختلف می بردند و عکس می گرفتند. لوازم اضافی متعدد کماکان در عکس ها حضور داشتند. استفاده از لوازم فرهنگی مثلاً یک کلاه مکزیکی در عکس یک غذای مکزیکی رایج شد. سبک عکاسی واید از چند بشقاب غذا باز هم دنبال می شد. نوردهی کماکان مستقیم بود اما عکاسان شروع کردند به استفاده از نورهای زاویه ای (از بالا، کنار، …).

در دهه ۸۰ میلادی بود که بالاخره خود غذا در کانون توجه قرار گرفت. در عکسهای این دوره معمولاً فقط یک بشقاب در هر کادر دیده می شود. آرایش و استیل کمتر رسمی شد. استفاده از چاشنی های هماهنگ با غذا رایج گردید. لوازم اضافی مطابق با سبک غذا استفاده می شدند و معمولاً هم رنگ آمیزی شادی داشتند. نوردهی در این دوره متنوع تر شد. دیگر همه اجزا کادر نور کامل نداشتند. غذا در فوکوس کامل قرار دارد.

از اواخر دهه ۸۰ تا اوایل دهه ۹۰ میلادی، این رویکرد غیر رسمی ادامه یافت. اما عکاسان شروع کردند به تجربه بیشتر با نوردهی های مختلف. لوازم اضافی با دقت انتخاب می شدند و عمق میدان (DOF) عکس ها بیشتر شد. عکاسی از غذاها در محیط خانگی باب شد. آشپزها سعی کردند هنر معماری و سبک های آبستره را در آرایش غذاهای خود استفاده کنند – لایه های مختلف مواد غذایی، رنگ ها، نقاط و خطوطی از سس ها به شکل های مختلف، ریختن پودر کاکائو یا شکر قنادی در این دوره رایج شد. کناره بشقاب ها هم معمولاً با سبزیجات تزیین می شد.

در این دوره، گرفتن عکس از غذاها ساعت ها و روزها طول می کشید. کار در استودیو و زیر نور داغ پروژکتورها انجام می شد. دوربین های قطع بزرگ در آن دوره رایج بودند ولی تعدادی از عکاسان شروع به استفاده از دوربین های ۳۵ میلیمتری حرفه ای کرده بودند. دیدن نتیجه عکسها چند روز طول می کشید و در صورت نیاز دوباره عکسبرداری می شد. ولی بالاخره دوران دیجیتال فرا رسید.

انقلاب دیجیتال

شور و شعف عکاسان را نمی شد با هیچ چیز دیگری مقایسه کرد. بالاخره ابزاری یافته بودند که نتیجه عکسبرداری را در همان لحظه نشان می داد. آزادی!

از اواخر دهه ۹۰ تا به امروز دو قشر ستاره شده اند؛ آشپزهای حرفه ای و آشپزهای خانگی که در تلویزیون برنامه داشتند. برنامه های آشپزی را می شد در تمام کانال های تلویزیونی مشاهده کرد. آرایش غذاها با دقت زایدالوصفی انجام می شد. مواد غذایی خام مانند قارچ، نودل یا ادویه جات در عکسها ظاهر شدند.

آرایش و استیل به حداقل کاهش داده شد (مینیمالیستی) و قوانین شکسته شدند. برای مدت های مدید عکسهای فلو و تار محبوب بودند اما کم کم جای خود را به عمق میدان دادند. برای مدت ها دیگر نشانی از بشقاب های رنگی و پس زمینه های شلوغ نبود، بشقاب های سفید و پس زمینه سفید جایگزین شدند. برای مدت ها دیگر اثری از لوازم اضافی نمی شد یافت. عکاسی با المان های فرهنگی مرتبط با سبک غذا از مد افتاد. بستنی یا خامه کمی آب شده، خرده کیک یا نان روی بشقاب ها و تخته های برش دیده می شدند (کاری که قبلاً هیچ کس انجام نمی داد). چاشنی های هماهنگ از لحاظ رنگ و مزه در غذاها دیده می شدند. گاهی اوقات لوازمی که ارتباط مستقیمی با غذا نداشتند در کادرها دیده می شدند. عکسها معمولاً کلوز آپ و با فوکوس دقیق بودند.

حالا در چه مقطعی هستیم؟ نگاه طبیعی الان خریدار دارد. بالاخره دوباره به تعادل بازگشته ایم. رنگ به عکسهای ما برگشته است اما سفید روی سفید اگر درست انجام شده باشد، کماکان طرفدار دارد. ظاهر و آرایش کمتر رسمی است – کمی سبزی و چاشنی در بشقاب با آرایش طبیعی و غیر منظم کفایت می کند. همه جور نور و کمپوزیسیونی را می توان دید. همه نوع زاویه ای هم استفاده می شود.
منبع:
http://nandofood.wordpress.com/2008/12/3...phy_part1/

[صنم]

حالا روش هایی که در زیر به آنها اشاره می کنم نکات سختی نیست اما این انتخاب شماست که آنها را برای خودتون ساده تر کنین:
- چند کاغذ محکم برای پس زمینه تصویر انتخاب کنید. شکل قرار گرفتن کاغذها بسته به کاری است که می خواهید برای شفافیت و ترکیب بندی عکس خود انجام بدهید. فقط مطمئن بشین که به میزان لازم کاغذ در اختیار دارید تا پس زمینه کارتان را به نحوی که می خواهید بچینید.
- بعضی وسایل برای زیبایی عکستان لازم هستند. مثل ظروف نقره ای، استکان ها و لیوان های با نقوش خاص. اگر تونستین از مامان اجازه بگیرین که بدون صدمه به چنین ظروفی فقط عکاسی می کنید بهتر هست که ماده غذایی را برای پذیرایی از دوربین در این ظروف بریزید! برای اینکه فضایی رویایی داشته باشین از قدرت شمع ها غافل نشین. معجزه می کنن.
- اگر بتونین ضیافت عکاسی خودتون را با چند نوع غذا تکمیل کنین که شاهکاره. وگرنه به همان یک غذا باید کفایت کنین. در اینجا فقط سلیقه عکاسی شما می تونه چاره ساز باشه که همان یک ظرف غذا را طوری تزئین کنین که وقتی کسی عکس آن را می بینه ناخودآگاه آب دهانش راه بیافته.
- ظرف غذا را با میوه ها و سبزیجات خاص تزئین کنید. لازم به ذکر نیست که برای نوشیدنی ها می تونین از برش های میوه ها استفاده کنین. در این راه هرچه شکیل تر بهتر.
-فضای کاریتان را شلوغ کنید. نه به ترتیبی که سفره یا میز غذا درهم و برهم جلوه بده. اما فضا را خالی نگذارید و برای هرگوشه از قاب تصویر فکر کنید.